Πέρασαν 48 χρόνια από την ηρωική αντιδικτατορική εξέγερση του Πολυτεχνείου. Η εξέγερση αυτή δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Ήταν το αποκορύφωμα ολόκληρης ιστορίας λαϊκών αγώνων. Αγώνων αντιδικατατορικών, αντιμοναρχικών, αντιφασιστικών, εθνικοαπελευθερωτικών, αντιιμπεριαλιστικών και βαθύτατα κοινωνικών/ταξικών.
Σταθμοί αυτής της ιστορίας είναι η φασιστικής κοπής μεταξική δικτατορία, η τριπλή κατοχή της χώρας, η ταχεία αθώωση των δωσιλόγων, προς «επαναστρατολόγηση» και αξιοποίησή τους από τους νέους εισβολείς Βρετανούς «συμμάχους» και την υπό αυτούς εγκάθετη κυβέρνηση της ντόπιας άρχουσας τάξης για την κατάπνιξη του επαναστατικού αγώνα σε δύο φάσεις:
τον Δεκέμβριο του 1944 (πέντε μήνες προ της συντριβής του Αντι-κομιντέρν άξονα από τον Κόκκινο Στρατό), κατά του βασικού κορμού του αντιφασιστικού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του λαού μας, του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, που συγκροτήθηκε με τον πρωτοπόρο ρόλο των κομμουνιστών και 1946-1949, κατά του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, κατά τη φάση της -αναγκαστικής για τη σωτηρία από τις φρικαλεότητες της καθεστωτικής «λευκής τρομοκρατίας» του αστικού κράτους-παρακράτους- ένοπλης εξέγερσης και του αγώνα κατά της ξένης επέμβασης των νέων εισβολέων ιμπεριαλιστών (αρχικά του Ηνωμένου Βασιλείου με τον αποικιοκρατικό στρατό του και στη συνέχεια των ΗΠΑ) σε συνεργασία με τον βασικό κορμό των δωσίλογων συνεργατών των ναζί, που αίφνης μπήκαν στη δούλεψη των νέων επικυρίαρχων. Μιας φάσης με πιο άμεσο ταξικό επαναστατικό περιεχόμενο σοσιαλιστικού χαρακτήρα, σε ένα μοναδικού ηρωισμού ταξικό πόλεμο πολιτών (Civil War), ο οποίος είθισται να αποκαλείται με τον ατυχή και ανακριβή όρο «Εμφύλιος Πόλεμος».
Η τάξη του κεφαλαίου κέρδισε αυτό τον πόλεμο χάρη στη ξένη εισβολή-επέμβαση, με τις παραπάνω δυνάμεις που συσπείρωσε, σε μιαν άκρως δυσμενή για το επαναστατικό κίνημα της χώρας διεθνή συγκυρία.
Ακριβώς με αυτό το «ιστορικό φορτίο» και υπό την στενή καθοδήγηση των αρμοδίων μυστικών και φανερών υπηρεσιών ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και συνολικά των ευρωατλαντικών δομών, συγκροτήθηκαν και συγκροτούνται μέχρι σήμερα τα συνακόλουθα πλοκάμια του «βαθέως κράτους» των διακρατικών και παρακρατικών/παραστρατιωτικών κλάδων του καθεστώτος, ενός μυστικού τρομοκρατικού στρατού υπαγόμενου σε σχέδια όπως αυτά π.χ. της Επιχείρησης «Κόκκινη προβιά» και της «Operation Gladio».
Οι Αμερικανο-ΝΑΤΟϊκές βάσεις και ο ασφυκτικός Ευρωατλαντικός έλεγχος των βασικών δομών και λειτουργιών της χώρας εδραιώθηκαν σε αυτή τη βάση.
Οι πατριδέμποροι και πατριδοκάπηλοι αυτής της κοπής είναι αυτοί που μέχρι σήμερα πλασάρουν ως «εθνικοφροσύνη» και «πατριωτισμό» ένα χυλό αστικού εθνικισμού και κοσμοπολιτισμού του κεφαλαίου, με θεμελιώδες καταστατικό συστατικό την απόλυτη, άνευ όρων και ορίων δουλοπρεπή υποταγή τους στις στρατηγικές επιλογές των ευρωατλαντικών πατρόνων τους.
Η χούντα της 21ης Απριλίου 1967 με τον ακραίο αντικομμουνισμό της δεν ήταν αυθαιρεσία κάποιων «αφρόνων αξιωματικών», αλλά η συνέχεια αυτού του βαθέως κράτους-παρακράτους, έργο εντεταλμένων οργάνων της CIA, μια από τις μορφές «κανονικότητας» του καθεστώτος της δικτατορίας του κεφαλαίου. Βασικός σκοπός του ήταν και είναι η διατήρηση αυτής της δικτατορίας με τον εκάστοτε βολικό για το καθεστώς συσχετισμό δημοκρατικών/κοινοβουλευτικών ή αυταρχικά δικτατορικών, ειρηνικών/συναινετικών ή βίαιων/κατασταλτικών μέσων και τρόπων άσκησης της εξουσίας.
Εξ ου και η αμείωτη επικαιρότητα του περιεχομένου, του συμβολισμού και των βασικών συνθημάτων της ηρωικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Η χρονίζουσα δομική κρίση, η άθλια διαχείριση της πανδημίας, η υποβάθμιση και η ιδιωτικοποίηση υγείας και παιδείας, οδηγούν σε φτώχεια και εξαθλίωση, σημαντική μερίδα μισθωτών, ανέργων και αυτοαπασχολούμενων. Η βάναυση καταστολή ξαναγίνεται «κανονικότητα». Η ακόμα βαθύτερη πρόσδεση στις ευρωατλαντικές δομές σε οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο μετατρέπει τη χώρα σε ευάλωτο στόχο φονικών πληγμάτων και συμφορών.
Ως πότε;
Δημήτρης Πατέλης
Καθηγητής φιλοσοφίας Πολυτεχνείου Κρήτης
