Πρυτανικές εκλογές βίας και νοθείας στο Πολυτεχνείο Κρήτης,

ως επακόλουθο της επιχειρούμενης συνταγματικής εκτροπής.

Του Δημήτρη Πατέλη, Επίκουρου Καθηγητή Πολυτεχνείου Κρήτης.

Χανιά 30.8.2008.

[Εκδοχές του κειμένου δημοσιεύθηκαν σε διάφορα έντυπα και ιστοτόπους: Αγώνας της Κρήτης 2.9.08, Νέα Προοπτική 13.9.08, Indy.gr, Ιστότοπος ΠΟΣΔΕΠ, Πολιτικό Καφενείο, Alfavita.gr, κ.ά.]

Είναι δεδομένο πλέον ότι η κυβέρνηση της οριακής και καλπονοθευτικώς διασφαλιζόμενης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, αντιλαμβανόμενη την επικίνδυνη για το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο δυναμική που τροφοδότησε από πέρυσι η αδυναμία της να καταργήσει το άρθρο 16 του Συντάγματος, εν μέσω γενικευμένης λαϊκής δυσαρέσκειας (λόγω ληστρικής κερδοσκοπίας των δυνάμεων της αγοράς, αντιασφαλιστικών μέτρων, εκποίησης φιλέτων της δημόσιας περιουσίας, γενικευμένης διαφθοράς, κ.ο.κ.), προβαίνει σε απροκάλυπτη συνταγματική εκτροπή. Η τελευταία αφορά την ρητή πλέον πρόθεση της κυβέρνησης για την ίδρυση ιδιωτικών «πανεπιστημίων», με πρώτο βήμα την αναγνώριση των «κολεγίων», κατά παράβαση του άρθρου 16 του Συντάγματος που το απαγορεύει ρητά και αδιαφορώντας για την απόφαση της Βουλής των Ελλήνων, η οποία απέρριψε την αναθεώρηση του άρθρου αυτού (αναλυτικότερα βλ. ΔΙΑΠΛΟΥΣ, τ.26, Ιούν.-Ιούλ.2008, σ.12-13).

Βασική επιδίωξη των εμπνευστών του σχεδίου της συνταγματικής εκτροπής είναι να μεταφερθεί ο πόλεμος από τους δρόμους (όπου η κυβέρνηση χάνει τις εντυπώσεις με την ωμή βία και τον αυταρχισμό) στο εσωτερικό των Α.Ε.Ι. Πρόσφορη ευκαιρία για αυτό είναι η εφαρμογή του νέου Νόμου-Πλαισίου κατά την εκλογή Πρυτανικών αρχών, προέδρων, κ.ο.κ., δηλαδή, του μέρους εκείνου αυτού του εκτρωματικού νόμου, που έχει τη μέγιστη επίφαση δημοκρατικότητας και δήθεν πρεσβεύει την κατάργησης της «συναλλαγής». Κατ’ ουσία, πρόκειται για μέτρο επιβολής δήθεν «διευρυμένης δημοκρατικής εντολής» σε αρχές, ο ρόλος των οποίων ανάγεται τελικά σε αυτόν των managers του «επιχειρηματικού πανεπιστημίου»-αυταρχικού εκπαιδευτηρίου. Ο εν λόγω νόμος χωλαίνει και συνταγματικώς, δεδομένου ότι η κυβέρνηση τον είχε προωθήσει (όπως και το σύνολο των νόμων για την λεγόμενη «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση) ως «εκτελεστικό» νόμο υλοποίησης του αναθεωρημένου άρθρου 16, παρά το γεγονός ότι τελικά δεν κατάφερε να αναθεωρήσει το εν λόγω άρθρο και να ιδιωτικοποιήσει τα Α.Ε.Ι.

Κατά το παρελθόν διάστημα θήτευσε ως πρυτανική αρχή στο Πολυτεχνείο Κρήτης σχήμα με επικεφαλής τον κ. Ι.Γρυσπολάκη, γνωστό και ως «πρύτανη των ΜΑΤ» (λόγω της προ διετίας απροκάλυπτης επίθεσης των προσκεκλημένων επί τούτου από τον ίδιο ΜΑΤ εναντίον των φοιτητών μας στο κέντρο των Χανίων), πρωτεργάτη-εκτελεστή όλων των «μεταρρυθμιστικών» μέτρων, προβοκάτορα κατά του πανεπιστημιακού ασύλου (βλ. τις διαβόητες δηλώσεις του περί διακίνησης ναρκωτικών στο Ε.Μ.Π.) και διαπρύσιο προπαγανδιστή όλων των συνακόλουθων ιδεολογημάτων σε όλους τους διαύλους των Μέσων Μαζικής Χειραγώγησης.

Οι πρόσφατες πρυτανικές εκλογές βίας και νοθείας στο Πολυτεχνείο Κρήτης (27.8.08) με πρωτεργάτη τον ίδιο και τους συνεργάτες του, κατέδειξαν ανάγλυφα την εμπέδωση της συνταγματικής εκτροπής δια της πραξικοπηματικής παραβίασης κάθε έννοιας ακαδημαϊκών ελευθεριών και δημοκρατίας από τα κατά τόπους πρόθυμα ερείσματα-πολιορκητικούς κριούς της αντιεκπαιδευτικής «μεταρρύθμισης».

Βλέπετε, η πάση θυσία επανεκλογή του εν λόγω σχήματος, είχε και μια συμβολική διάσταση πανελλήνιας εμβέλειας, δεδομένου ότι αυτό δεν φείδεται προσπαθειών για την λόγω και έργω προώθηση στο πανεπιστήμιο της λεγόμενης «αξιολόγησης», της «αριστείας», της «επιχειρηματικότητας», του αυταρχισμού, της υποταγής, κ.ο.κ. Επιπλέον, η απερχόμενη Πρυτανεία του Πολυτεχνείου Κρήτης, μέσω μιας ερμηνείας του κενού στο νόμο (επικαλούμενη ως αδέκαστο κριτή τον Νομικό Σύμβουλο του Υπουργείου Παιδείας!), επιχειρούσε επανειλημμένα να παρουσιάσει με καταστροφική κινδυνολογία τις επιπτώσεις από τυχόν μη διεξαγωγή των πρυτανικών εκλογών, ώστε να τρομοκρατηθούν τα μέλη της κοινότητας του Ιδρύματος και να σπεύσουν νομιμοφρόνως να την ξαναψηφίσουν, διατεινόμενη ότι: «σε περίπτωση που δεν διεξαχθούν εκλογές και δεν αναδειχθεί νέα Πρυτανεία, από τις 1-9-2008 σταματά εκ των πραγμάτων κάθε διοικητική, εκπαιδευτική, ερευνητική και αναπτυξιακή διαδικασία, καθώς και υπηρεσίες φοιτητικής μέριμνας, αφού δεν θα υπάρχει Σύγκλητος…» (ανακοίνωση από 19.6.2008).

Το ανθυποψήφιο σχήμα στις εν λόγω εκλογές με τους κ.κ. Γ.Φίλη, Γ. Σαριδάκη και Θ. Μαρκόπουλο, οι οποίοι έχουν επίσης θητεύσει επί μακρόν σε όργανα της διοίκησης του Ιδρύματος, έχει εκδώσει διακήρυξη αρχών με νεφελώδεις θέσεις περί του δημοσίου πανεπιστημίου, της «αξιοκρατίας», της διαφάνειας, της συμπεριφοράς και των σχέσεων εντός και εκτός του Ιδρύματος, κ.ο.κ. (βλ. http://www.tuc.gr/604.html ). Ωστόσο, εκ των πραγμάτων, δεδομένης της αγανάκτησης σημαντικής μερίδας της κοινότητας του Ιδρύματος και παρά τη σχετική γοητεία της αποχής, το σχήμα αυτό λειτούργησε εν πολλοίς και ως αναγκαστική έκφραση αρνητικής ψήφου διαμαρτυρίας έναντι του αυταρχισμού και των ακραίων τοποθετήσεων του κ. Γρυσπολάκη.

Μετά από αλλεπάλληλες απόπειρες διεξαγωγής πρυτανικών εκλογών που απετράπησαν με αποφάσεις του συλλόγου των φοιτητών για καταλήψεις, στην από 4/7/2008 απόφαση του Πρυτανικού Συμβουλίου ορίζονται εκλογές για 26/8/08. Στην απόφαση αυτή, δεδομένης της απόφασης του Συλλόγου των φοιτητών για κατάληψη όποια ημέρα ορισθούν οι εκλογές, αναφέρεται: «Αν την ημερομηνία αυτή [26/8/08 –Δ.Π.], η εκλογική διαδικασία ή μέρος αυτής δεν ολοκληρωθεί, θα επαναληφθεί την επόμενη ημέρα και ούτω καθ’ εξής μέχρι να ολοκληρωθεί....». Η θέση αυτή είχε διττή σημασία. Αφ’ ενός μεν επέδρασε εκβιαστικά σε γονείς και φοιτητές (δεδομένου ότι εφαρμογή της θα οδηγούσε σε κυλιόμενες καταλήψεις και απώλεια της εξεταστικής περιόδου), γεγονός που οδήγησε την γενική συνέλευση των τελευταίων (26.8.08) σε αναστολή των κινητοποιήσεων, με προοπτική τον συντονισμό πανελλαδικά και την επανέναρξή του τον Οκτώβριο, σε οριακή απόφαση για αποχή από τις εκλογές, με ρητή δέσμευση για τη μη παρεμπόδιση της εκλογικής διαδικασίας. Αφ’ ετέρου, ήταν μια δημόσια δέσμευση της πρυτανείας για ολοκλήρωση όχι μέρους, αλλά του συνόλου της διαδικασίας, την οποία η ίδια αθέτησε κατάφωρα.

Όλα είχαν οργανωθεί άρτια: συγκρότηση-επανασυγκρότηση εφορευτικών επιτροπών και κεντρικής εφορευτικής επιτροπής με άτομα εμπιστοσύνης, κινητοποίηση ευρείας κλίμακας. Ακόμα και από άλλες πόλεις επιστρατεύθηκαν μεταπτυχιακοί είλωτες από καθηγητές εργολάβους-εργοδότες, με σαφείς νουθεσίες για το τι πρέπει να ψηφίσουν για το συμφέρον του εργαστηρίου, του προγράμματος, κ.ο.κ….

Άλλωστε, δεν είναι μυστικό πλέον ότι στο εδραιούμενο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο, χρηστή διοίκηση θεωρείται αυτή που ασκούν οι επιτήδειοι, οι managers, ελέγχοντας τις καταστάσεις, διαμορφώνοντας συσχετισμούς δυνάμεων και συμφερόντων δια της νομής (είτε υπόσχεσης νομής) πόρων, προγραμμάτων και εξουσίας. Ό,τι αποκλίνει από το κυρίαρχο status quo, είτε απειλεί να το διαταράξει, εξοβελίζεται, δαιμονοποιείται και καταστέλλεται με ποικίλους τρόπους. Επιβάλλεται σταδιακά μια γενικευμένη φοβία λόγω του διάχυτου αυταρχισμού, καχυποψία, εσωστρέφεια και ιδιώτευση (με την αρχαία και την ψυχολογική έννοια του όρου). Οι όποιες ομαδοποιήσεις τείνουν να ανάγονται σε ιδιοτελείς λυκοσυμμαχίες, σε αμοιβαίες εκδουλεύσεις, σε συλλογικούς αλληλοσυγκρουόμενους εγωισμούς, βάσει της νομής είτε (και) της υπόσχεσης αναδιανομής των ως άνω «αγαθών».

Ακόμα και χωροταξική διευθέτηση είχε προβλεφθεί: οι δύο κάλπες (για προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς) είχαν τοποθετηθεί στην Πολυτεχνειούπολη (περίπου 6 χιλιόμετρα από την πόλη) στο μεγαλύτερο αμφιθέατρο που υπάρχει, και δεν προσφέρεται για περιφρούρηση, ενώ οι άλλες δύο (καθηγητών και υπαλλήλων) λειτουργούσαν στην παλιά πόλη των Χανίων, στο διοικητικό κτίριο. Στο τελευταίο, η πρόσβαση προβλεπόταν μόνον από μια μικρή πόρτα, στο τέλος εξωτερικής κλίμακας, με το ένα φύλλο ανοικτό. Επιστρατεύθηκε πλήθος φίλα προσκείμενων στη διοίκηση «εθελοντών». Άλλωστε, κυκλοφορούσε σε αυτούς τους κύκλους προ πολλού ακόμα και η ιδέα της «κατάληψης» του Ιδρύματος από τις «υπεύθυνες δυνάμεις» ώστε να διεξαχθούν σωστά οι εκλογές, όπερ και εγένετο εν πολλοίς. Διέκρινα μεταξύ των πραιτοριανών αυτής της περιφρούρησης και άτομα που ενέχονταν σε (αισίως παραγραφέντες) τραμπουκισμούς εναντίον φοιτητών στα γνωστά έκτροπα με το νόμο Αρσένη (1998-1999). Στα πλησιέστερα καφενεία της παραλίας, νεαρά στελέχη του Ιδρύματος, από τον στενό κύκλο των συνεργατών του κ. Πρύτανη, χαριεντίζονταν θορυβωδώς με ομάδα εύσωμων κυρίων (μπράβων της νύχτας), οι οποίοι τελικά προσετέθησαν στις δυνάμεις αυτής της περιφρούρησης.

Ώρα 11:55 συνέβη ένα καταλυτικό για την έκβαση των εκλογών γεγονός: ομάδα 8 αγνώστων μαυροφόρων κουκουλοφόρων (με περιβολή νίντζα), άρπαξε τις κάλπες στις οποίες ψήφιζαν οι φοιτητές στο ξύλινο αμφιθέατρο στην Πολυτεχνειούπολη, τις έσπασε και τις πέταξε έξω. Τα νέα διαδόθηκαν αμέσως και στα άλλα εκλογικά κέντρα στο κτίριο της διοίκησης.

Την ώρα εκείνη, μόλις είχα ψηφίσει, διαπίστωσα με έκπληξη (που τότε αδυνατούσα να εξηγήσω) την έκδηλη χαρά του κ. Γρυσπολάκη, ο οποίος απευθυνόταν αστειευόμενος και προς εμένα (παρά το γεγονός ότι έχω χρόνια τώρα δημόσια αντιπαράθεση μαζί του για τα προβλήματα της παιδείας), αλλά και τη χαρά ανθρώπων του περίγυρού του. Γιατί άραγε να τους προκάλεσε τόση χαρά αυτή η προβοκάτσια των κατά τα λοιπά φερόμενων ως αναρχικών;

Η περιφρούρηση στο κτίριο της διοίκησης πύκνωνε, ενώ δήλωναν αισθητά την παρουσία τους οι κ.κ. τραμπούκοι-παρακρατικοί. Σε ερωτήσεις απαντούσαν αρχικά ότι είναι δημοσιογράφοι, στη συνέχεια κάποιοι απ’ αυτούς δήλωσαν ότι είναι συγγενείς του κ. Γρυσπολάκη και ότι ήλθαν να τον προστατέψουν «γιατί όλο τα βάζουν μαζί του»!... Περίπου 14:30, κινήθηκαν απειλητικά εναντίον φοιτητών που προσπαθούσαν να διευκρινίσουν τι ρόλο παίζουν, έστριψαν τα χέρια συνδικαλιστή φοιτητή και επιχείρησαν να αποσπάσουν απ’ αυτόν φωτογραφική μηχανή. Δεδομένου ότι μεγάλωνε ο αριθμός των φοιτητών, οι τραμπούκοι απομακρύνθηκαν εξαπολύοντας απειλές. Οι φοιτητές έκαναν λόγο για μπράβους-παρακρατικούς και επέρριψαν ευθύνες στην Πρυτανεία, ενώ είχαν συνομιλία σε έντονο κλίμα με τον πρύτανη Ιωακείμ Γρυσπολάκη, ο οποίος απάντησε ότι τα άτομα αυτά δεν τα γνωρίζει και ότι ο ίδιος ποτέ δεν χρησιμοποίησε μπράβους. Τα ίδια απάντησε και σε εμένα όταν τον ρώτησα πού βρήκε αυτούς τους εθελοντές, επικαλούμενος και το αγωνιστικό του παρελθόν στην κινητοποίηση εναντίον των Π.Σ.Ε….

Η Κεντρική Εφορευτική Επιτροπή δεν έκανε αποδεκτή την ένσταση των κ.κ. Ι. Φίλη, Ι. Σαριδάκη και Θ. Μαρκόπουλου για παράταση του χρόνου διεξαγωγής των εκλογών λόγω μη ολοκλήρωσης της διαδικασίας στα 2 πλέον πολυάριθμα εκλογικά κέντρα και έδωσε εντολή να προχωρήσουν οι τοπικές εφορευτικές επιτροπές στο άνοιγμα των καλπών (και όχι «κάλπεων» όπως αναφέρονται στο σχετικό πρακτικό, μιας και η υψιπετής κρίση της επιτροπής μας υπερβαίνει και αυτό το ύψος των Άλπεων…) και στην καταμέτρηση των ψηφοδελτίων. Έκρινε λοιπόν σοφά η Κεντρική Εφορευτική Επιτροπή ότι είναι αμελητέα λεπτομέρεια το γεγονός ότι παρέμειναν παντελώς εκτός διαδικασίας μόλις 3.231 προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί εκλέκτορες, δίνοντας μια πρωτότυπη ερμηνεία της πρακτικής σημασίας των σχετικών και πολυδιαφημισμένων διατάξεων του νέου Νόμου-Πλαίσιο. Έσπευσε λοιπόν και καταμέτρησε στις 2 διαθέσιμες κάλπες τα εξής: Επί συνόλου εκατόν δεκαεπτά (117) εγγεγραμμένων μελών ΔΕΠ, «εψήφισαν εκατόν επτά (107). Έλαβαν:

Συνδυασμός των κ.κ. Γρυσπολάκη – Βαρότση – Πατεράκη: Πενήντα πέντε (55)

Συνδυασμός των κ.κ. Φίλη – Μαρκόπουλου – Σαριδάκη: Σαράντα έξι (46)

Λευκά: πέντε (5)

Άκυρα: ένα (1)».

Ενώ για τα ΕΕΔΙΠ/ΕΤΕΠ/ Μόνιμους Υπάλληλους / Υπάλληλους ΙΔΑΧ έχουμε τα εξής:

«Επί συνόλου διακοσίων σαράντα τριών (243) εγγεγραμμένων, εψήφισαν διακόσοι

ένας (201).Έλαβαν:

Συνδυασμός των κ.κ. Γρυσπολάκη – Βαρότση – Πατεράκη: Εβδομήντα (70)

Συνδυασμός των κ.κ. Φίλη – Μαρκόπουλου – Σαριδάκη: Εκατόν δέκα τέσσε

ρα (114)

Λευκά: δεκαέξι (16)

Άκυρα: ένα (1)»

Ιδού λοιπόν το μυστικό της χαράς κάποιων για την αρπαγή των καλπών! Η απερχόμενη πρυτανεία είχε εξασφαλισμένη πλειοψηφία μόνο μεταξύ των μελών Δ.Ε.Π.! Γιατί να την ενδιαφέρει να προσμετρήσει το αποτέλεσμα των φοιτητών, δεδομένων των διαθέσεων που τους έχει προκαλέσει κατά την θητεία της; Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι επί των 70 περίπου ψηφισάντων μέχρι την έγκαιρη και χρήσιμη για τους «νικητές» διακοπή της διαδικασίας ο ανθυποψήφιος συνδυασμός είχε συντριπτική υπεροχή, αν και αρκούσε διαφορά ελαχίστων ποσοστιαίων μονάδων επί αυτού του μέρους των εκλεκτόρων για την άνετη εκλογή του τελευταίου.

Ο νόμος προβλέπει: «Το ποσοστό των ψήφων που έλαβε κάθε υποψήφιος συνδυασμός υπολογίζεται από το άθροισμα των ποσοστών που έλαβε ο συνδυασμός από καθεμιά από τις τρεις κατηγορίες εκλεκτόρων, τούτων πολλαπλασιαζόμενων με τους συντελεστές βαρύτητας 0,50, 0,40 και 0,10 αντίστοιχα και ανεξάρτητα από το ποσοστό προσέλευσης της κάθε κατηγορίας εκλεκτόρων».

Αυτό στην περίπτωσή μας βάσει του νόμου, σημαίνει ότι επί του ψηφίσαντος μέρους του σώματος των εκλεκτόρων το μεν ψηφοδέλτιο του κ. Γρυσπολάκη έλαβε (αφαιρουμένων λευκών και άκυρων, ποσοστό επί των ΔΕΠ 54,45%*50%=27,22 & επί των Υπαλλήλων 38,04%*10%=3,80), αθροιστικά 31,02%, το δε ψηφοδέλτιο του κ. Φίλη έλαβε (ποσοστό επί των ΔΕΠ 45,54% * 50%=22,77 & επί των Υπαλλήλων 61,95%*10%=6,19), αθροιστικά 28,96%.

Ωστόσο η Κενρική Εφορευτική Επιτροπή μας, εκλαμβάνει ως πλήρες το μέρος των ψηφισάντων εκλεκτόρων και επινοεί ευρηματικά (αλχημικά) κάποιους «σταθμισμένους συντελεστές βαρύτητας» για να δώσει τελικά τα εξής μαγικά ποσοστά:

«Συνδυασμός των κ.κ. Γρυσπολάκη – Βαρότση – Πατεράκη: 51,72 %

Συνδυασμός των κ.κ. Φίλη – Μαρκόπουλου – Σαριδάκη: 48,28 %»

Είχε κάθε λόγο ο κ. Φίλης να κάνει λόγο για φαλκιδευμένο αποτέλεσμα.

Η κοινότητα του πολυτεχνείου αλλά και ο κόσμος των Χανίων έμειναν εμβρόντητοι με αυτές τις πραξικοπηματικές αυθαιρεσίες, ενώ οι «θριαμβευτές» αυτής της «καθαρής» διαδικασίας έσπευσαν να αποδώσουν τη νίκη τους στην «αναγνώριση του έργο που επιτέλεσαν σαν πρυτανεία κατά την τριετία 2005-2008», όπερ έδει δείξαι…

Μήπως όλα αυτά έχουν κάποιο νομικό έρεισμα; Με την από 28.8.08 επιστολή του ο (τουλάχιστον από την εποχή του νόμου Αρσένη και των Π.Σ.Ε. 1998) νομικός σύμβουλος του ιδρύματος κ. Ν. Κοτσιφάκης, εκφράζει την πικρία του για την «προσωπική επίθεση» που έχει δεχθεί, και δηλώνοντας ότι δεν θα απαντήσει σε οποιεσδήποτε κρίσεις δεχθεί η θέση του αυτή «γιατί αυτό επιβάλει η ιδιότητα και αξιοπρέπειά του», εκθέτει τις βασικές –κατά την άποψή του– αρχές της εισήγησής του προς την Εφορευτική Επιτροπή, βάσει των οποίων η τελευταία «έλαβε την απόφαση μη παρατάσεως της εκλογικής διαδικασίας και την επόμενη ημέρα, ώστε να δοθεί μια νέα ευκαιρία στους φοιτητές να ψηφίσουν εκτιμώντας ότι είχαν εξαντληθεί τα περιθώρια, αφού οι εκλογές είχαν ματαιωθεί λόγω καταλήψεων για πολλοστή φορά, αλλά και ενεργώντας στα πλαίσια της χρηστής διοικήσεως που επέβαλαν την εκλογή διοικήσεως»…

Οι βασικές αρχές που επικαλείται είναι οι εξής:

«α) το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο κατά την πάγιά του θέση δέχεται το Πανεπιστήμιο των ομάδων και τη συλλογική έκφραση κάθε ομάδας (εδώ και στο εξής, εμφάσεις δικές μου –Δ.Π.) στα θέματα αναδείξεως των οργάνων διοικήσεως του ΑΕΙ (ΔΕΠ, φοιτητές, μεταπτυχιακοί φοιτητές, λοιπό επιστημονικό προσωπικό και διοικητικοί υπάλληλοι).

β) Το όργανο που έχει την ευθύνη διεξαγωγής των εκλογών οφείλει να έχει διασφαλίσει όλες τις προϋποθέσεις ώστε κάθε ομάδα να μπορεί να ασκήσει το εκλογικό της δικαίωμα.

γ) Επειδή η εκλογική διαδικασία είναι σύνθετος διοικητική ενέργεια κατά την άποψή μου, η εκ της συμπεριφοράς των μελών μιας ομάδας ματαίωση της συμμετοχής της στην διαδικασία δεν καθιστά κατ’ ανάγκη ακυρωτέα και την εκλογική διαδικασία που διεξήχθη νομότυπα στα πλαίσια συμμετοχής των άλλων ομάδων. Εν προκειμένω, θα πρέπει να επισημανθεί ότι επειδή τα ΑΕΙ δεν διαθέτουν μηχανισμούς κατασταλτικού ελέγχου, αποτελεί καθήκον και υποχρέωση κάθε μέλους της Πανεπιστημιακής Κοινότητας δια των ενεργειών του, να διασφαλίσει την τήρηση της νομιμότητας εις το Ίδρυμα. Δεν τίθεται προς αμφισβήτηση το δικαίωμα αποχής μιας ομάδας ακόμη και αν αυτή εκδηλώνεται με τον τρόπο που εκδηλώθηκε η ματαίωση της συμμετοχής των φοιτητών στην εκλογική διαδικασία, όμως αυτό δεν καθιστά ανίσχυρο την διαδικασία που διεξήχθη νομότυπα στα πλαίσια της εκφράσεως της βούλησης των άλλων ομάδων, ειδικώς εάν το γεγονός δεν οφείλεται σε πράξεις και παραλήψεις των εχόντων την ευθύνη διεξαγωγής των εκλογών από πλευράς Ιδρύματος».

Δεν είμαι νομικός και δεν έχω την παραμικρή πρόθεση να θίξω πρόσωπα. Ως απλός πολίτης και πανεπιστημιακός δάσκαλος θα προσπαθήσω να αναλύσω αυτές τις «αρχές»:

α) Οι ομάδες της πανεπιστημιακής κοινότητας (ΔΕΠ, φοιτητές, μεταπτυχιακοί φοιτητές, λοιπό επιστημονικό προσωπικό και διοικητικοί υπάλληλοι) εντάσσονται σε συλλογικά όργανα, μέσω των οποίων εκφράζονται και θεσμικά, γεγονός που δεν αναιρεί την ατομική ευθύνη του καθ’ ενός τους, πολλώ μάλλον δε όταν θεσμικά λειτουργούν ως εκλέκτορες.

β) φυσικά και «το όργανο που έχει την ευθύνη διεξαγωγής των εκλογών οφείλει να έχει διασφαλίσει όλες τις προϋποθέσεις ώστε κάθε ομάδα να μπορεί να ασκήσει το εκλογικό της δικαίωμα». Αυτό, ουδόλως αναιρεί την ευθύνη του οργάνου (εν προκειμένω: της Εφορευτικής Επιτροπής) να αποκαταστήσει αυτές τις προϋποθέσεις όταν και όπου αυτές δεν τηρούνται ή παραβιάζονται λόγω εξωτερικής παρέμβασης, ανωτέρας βίας, κ.ο.κ. που μπορούν να αλλάξουν το εκλογικό αποτέλεσμα. Κάθε πράξη ή παράλειψη σε αυτή την κατεύθυνση καθιστά την διαδικασία άκυρη.

γ) Η τήρηση της τρίτης αρχής του κ. νομικού συμβούλου (Ν.Σ.) απαιτεί τουλάχιστον ξεχωριστές ιδιότητες και προσπάθειες… Κατ’ αρχήν ο κ. Ν.Σ. εισάγει την έννοια της «εκ της συμπεριφοράς των μελών μιας ομάδας ματαίωσης της συμμετοχής της στην διαδικασία»! Ποια είναι τα κριτήρια (ποιοτικά, ποσοτικά, φυσιογνωμικά, κ.ο.κ.) της «έννοιας» αυτής, ποιος τα καθορίζει, ποιος τα ελέγχει-σταθμίζει και τελικά διαπιστώνει τυχόν αντιστοίχηση αυτής της ακριβούς νομικής εννοίας με την πραγματικότητα, για την λήψη αντίστοιχων αποφάσεων, πολλώ μάλλον δε εάν η πραγματικότητα αυτή αφορά μερικές χιλιάδες εκλέκτορες (προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές); Για την τεκμηρίωση των επιχειρημάτων του ο κ. Ν.Σ. δεν αρκείται στην ως άνω πονηρή «έννοια» που εισάγει, αλλά την συναρτά ταχυδακτυλουργικώς με το δικαίωμα της αποχής: «Δεν τίθεται προς αμφισβήτηση το δικαίωμα αποχής μιας ομάδας» μας λέει, «ακόμη και αν αυτή εκδηλώνεται με τον τρόπο που εκδηλώθηκε η ματαίωση της συμμετοχής των φοιτητών στην εκλογική διαδικασία»!

Εδώ η νομική φαντασία απογειώνεται… Εν ονόματι του δικαιώματος της αποχής, αρκεί οποιοδήποτε άτομο ή ομάδα να διακόψει βιαίως την εκλογική διαδικασία ενός εκλογικού τμήματος (ή μερικών τμημάτων), ώστε η πράξη αυτή να εκληφθεί ως έκφραση συλλήβδην της βουλήσεως για αποχή του συνόλου των εκλεκτόρων, ασχέτως με το εάν αυτοί ψήφισαν, είχαν την πρόθεση να ψηφίσουν ή να απέχουν από τις εκλογές! Υπό αυτή την έννοια, κατά την εκλογική διαδικασία, κάθε άτυπη, παράτυπη και παράνομη ενέργεια-αυθαιρεσία μεμονωμένων ατόμων, παράγει αυτομάτως έννομα αποτελέσματα, θεσμοθετεί τρόπον τινά εν ονόματι του συνόλου των εκλεκτόρων!

Δεν ήταν λοιπόν οι 8 φερόμενοι ως αναρχικοί πού έδρασαν αρπάζοντας και καταστρέφοντας τις 2 κάλπες, αλλά –ώ του θαύματος– αυτούσιο το συλλογικό και αδιαίρετο πνεύμα των χιλιάδων προπτυχιακών και μεταπτυχιακών εκλεκτόρων που είχε μυστηριωδώς ενσαρκωθεί σε αυτούς τους ήρωες, ώστε να παράσχει την δυνατότητα στη νομική διάνοια να συλλάβει το μυστήριο και να το καταχωρήσει ως «εκ της συμπεριφοράς» της ομάδας «ματαίωσης της συμμετοχής της στην διαδικασία»! Παράνομες ενέργειες εκλαμβάνονται ως έκφραση θεσμικής άποψης…

Δεν γνωρίζω εάν υπάρχουν βραβεία δικολαβισμών και στρεψοδικίας, αλλά εδώ έχουμε μιαν απαράμιλλη περίπτωση! Ίσως θα ήταν σκόπιμο να δημοσιοποιούνται και οι όροι πρόσληψης νομικών συμβούλων ΑΕΙ… Δεν γνωρίζω επίσης με τι κίνητρα έδρασαν οι ποικίλων αποχρώσεων «εθελοντές» (τόσο αυτοί που άρπαξαν τις «επικίνδυνες» κάλπες, όσο και αυτοί που περιφρούρησαν τις «καλές»), προσφέροντας τέτοια υπηρεσία στο πραξικόπημα που διεπράχθη…

Οι παλαιότεροι θα ενθυμούνται τον ανεκδιήγητο άθλο του αλήστου μνήμης κοινοβουλευτικού ανδρός, του επονομαζόμενου Καλπογιάννη, που άρπαξε την κάλπη από την ολομέλεια της Βουλής, διότι δεν τον βόλευε το αποτέλεσμα που θα έβγαζε. Πού να το φανταζόταν ο δυστυχής ότι βάσει της μεταμοντέρνας νομικής σκέψης παρήγαγε δίκαιο! Θα έπρεπε ο τότε πρόεδρος της βουλής να εκλάβει την ενέργειά του ως «εκ της συμπεριφοράς» της βουλής (του συνόλου των βουλευτών) «ματαίωση της συμμετοχής της στην διαδικασία»!

Πώς είναι δυνατό, το αυτονόητο από κάθε αγράμματο χωρικό πολίτη καθήκον της επανάληψης κάθε εκλογικής διαδικασίας όταν αυτή επηρεάζεται από παρατυπίες που αλλοιώνουν το αποτέλεσμά της, να μη γίνεται αντιληπτό από πανεπιστημιακούς δασκάλους; Είναι θέμα διανοητικής επάρκειας, νομικού πολιτισμού ή άλλων σκοπιμοτήτων; Τι νομίζουν ότι διδάσκουν με αυτή τη στάση τους;

Αξιοθαύμαστο είναι το γεγονός ότι στην από 28.8.08 ανακοίνωση την οποία, (όπως άλλωστε και το πρακτικό της εκλογής), όλως περιέργως, υπογράφει εξ ονόματος της Κεντρικής Εφορευτικής Επιτροπής ο πρόεδρός της κ. Ν. Καλογεράκης, γίνεται εμφατική αναφορά σε ένα άλλο –καθοριστικό όπως φαίνεται για την λήψη της απόφασης– επιχείρημα του κ. Ν.Σ., το οποίο ο τελευταίος επιμελώς δεν αναφέρει καν στην ανακοίνωση του (αντιλαμβανόμενος τη σαθρότητά του;): «Ο νομικός σύμβουλος, μεταξύ άλλων, παρέπεμψε στο νόμο 1268/82 άρθρο 12, Παρ. 4, ο οποίος, στο εδάφιο για το εκλεκτορικό σώμα ανάδειξης πρυτανικών αρχών, αναφέρει ότι: «τα συλλογικά πανεπιστημιακά όργανα συγκροτούνται και λειτουργούν νόμιμα, έστω και αν δεν έχουν οριστεί οι προβλεπόμενοι στα άρθρα 8 έως 11 του νόμου αυτού εκπρόσωποί των, εκτός του ΔΕΠ, λοιπών κατηγοριών μελών των ΑΕΙ». Έχοντας ως δεδομένη την εκπροσώπηση των μελών ΔΕΠ στο εκλεκτορικό σώμα (σημειώνουμε ότι η εκλογική διαδικασία διεξήχθη ομαλά στο εκλογικό τμήμα των μελών ΔΕΠ, όπως και στο εκλογικό τμήμα των ΕΤΕΠ/ΕΕΔΙΠ/μονίμων υπαλλήλων/υπαλλήλων ΙΔΑΧ) και μετά από ενδελεχή συζήτηση και έντονο προβληματισμό, θεωρήσαμε ομόφωνα ότι το εκλεκτορικό σώμα λειτούργησε νόμιμα και συνεπώς έχει δικαίωμα απόφασης».

Κατ’ αρχήν, εφ’ όσον τα μέλη της επιτροπής «θεώρησαν ομόφωνα ότι το εκλεκτορικό σώμα λειτούργησε νόμιμα και συνεπώς έχει δικαίωμα απόφασης», γιατί τα σχετικά έγγραφα φέρουν στο τέλος μόνο την υπογραφή του προέδρου της επιτροπής; Τι φοβούνται τα υπόλοιπα μέλη της επιτροπής και δεν υπέγραψαν τα σχετικά έγγραφα; Εάν έχουν επιφυλάξεις, γιατί δεν τις διατυπώνουν δημόσια για να έχουν και τη συνείδησή τους ήσυχη; Τι είδους ομοφωνία άνευ υπογραφών είναι αυτή; Και τι είδους εγκυρότητα των εγγράφων και της όλης διαδικασίας διασφαλίζει αυτή η μη υπογραφή;

Επί της ουσίας του «επιχειρήματος»: το εν λόγω εδάφιο είναι από κάθε άποψη εκτός θέματος. Αφορά αποκλειστικά τη συγκρότηση συλλογικών οργάνων του Ιδρύματος, στα οποία οι λοιπές εκτός των μελών Δ.Ε.Π. κατηγορίες μελών των ΑΕΙ συμμετέχουν δι’ αντιπροσώπων. Ο νέος Νόμος-Πλαίσιο, για την τήρηση του οποίου κόπτονται οι απανταχού «μεταρρυθμιστές», ορίζει ρητά και κατηγορηματικά την κατάργηση της δι’ αντιπροσώπων συμμετοχής των φοιτητών στο εκλεκτορικό σώμα για την ανάδειξη πρυτανικών αρχών και την άμεση συμμετοχή ενός εκάστου αυτών ως εκλέκτορος. Αυτό μάλιστα προβαλλόταν διαρρήδην πανταχόθεν ως μείζονος κλίμακας δημοκρατική καινοτομία για την «πάταξη της συναλλαγής». Καταφανώς η επίκληση αυτού του εδαφίου, επίσης δεν περιποιεί τιμή στο νομικό πολιτισμό κανενός. Εμμέσως το παραδέχεται και ο κ. Ν.Σ., ο οποίος παραλείπει επιμελώς κάθε αναφορά σε αυτό στην απολογητική επιστολή του…

Εγείρεται εύλογα το ερώτημα: συνιστούν άραγε τα έγγραφα της Κεντρικής Εφορευτικής Επιτροπής διαπιστωτικού χαρακτήρα πράξεις ή κατασκευασμένα βάσει αυθαίρετων ερμηνειών των θεσμών και των πραγμάτων κείμενα;

Η όλη κατάσταση των πραγμάτων ως μεθοδευμένη βία, νοθεία και φαλκίδευση της ετυμηγορίας του εκλογικού σώματος, οδηγεί το Ίδρυμα σε μια πορεία επικίνδυνης ανομίας με δύο έννοιες:

1. Η πραξικοπηματική αναγόρευση πρυτανικής αρχής με αυτή τη διαδικασία είναι σαφώς παράνομη από κάθε άποψη, και η όλη διαδικασία είναι άκυρη βάσει της κείμενης νομοθεσίας και της δικονομίας που διέπουν κάθε δημοκρατική εκλογική διαδικασία.

2. Η εν λόγω πραξικοπηματική αναγόρευση είναι πλήρως απονομιμοποιημένη ηθικά, πολιτικά και παιδαγωγικά στη συνείδηση κάθε αξιοπρεπούς μέλους της κοινότητας του Ιδρύματός μας που βιώνει συνθήκες χούντας, κάθε στοιχειωδώς δημοκρατικώς σκεπτόμενου πολίτη. Υπό αυτή την έννοια, η ούτως «επανεκλεγείσα» διοίκηση είναι εξ υπαρχής έκπτωτη στη συνείδηση της πλειονότητας αυτής της κοινότητας, την απρόσκοπτη έκφραση της οποίας φοβάται. Με αυτές τις ενέργειές τους κάποιοι διακύβευσαν κυνικά ιδιοτελή συμφέροντα και αρχομανείς φιλοδοξίες, προσφέροντας επικίνδυνα πρότυπα στους νέους και στην κοινωνία. Με ποια ερείσματα θα μπορέσει να ασκεί διοίκηση κανείς υπ’ αυτούς τους όρους; Άλλωστε έχει καταστεί πλέον σαφές ότι το «δημοκρατικό φρόνημα» αυτού του τύπου «χρηστής διοίκησης» διακατέχεται από φοβικά σύνδρομα έναντι κάθε συλλογικού χώρου άρθρωσης δημόσιου λόγου περί των κοινών, έναντι κάθε αυθεντικής έκφρασης…

Τα μέλη της εφορευτικής επιτροπής για να σώσουν την αξιοπρέπειά τους και να επανορθώσουν μερικώς την ανομία, οφείλουν έστω και εκ των υστέρων, να ανακαλέσουν τις υπογραφές τους από τα χαλκευμένα έγγραφα.

Η «επανεκλεγείσα» πρυτανική αρχή, εάν έχει στοιχειώδη αξιοπρέπεια και έστω ίχνη της ευθύνης του πανεπιστημιακού δασκάλου, οφείλει να παραιτηθεί και να ζητήσει η ίδια επανάληψη της διαδικασίας με αδιάβλητους όρους (εάν θεωρεί ότι βγήκε με το σπαθί της, ας το αποδείξει εμπράκτως, δεν έχει να χάσει τίποτε), χωρίς να ανησυχεί για τυχόν ακυβερνησία του Ιδρύματος, μιας και απείρως επικινδυνότερη είναι η διακυβέρνηση υπ’ αυτούς τους όρους, θεωρούμενη και από παιδαγωγικής απόψεως.

Ο κ. Υπουργός Ε.Π.Θ. ο οποίος θα ασκήσει την εποπτεία και τον έλεγχο νομιμότητας για να εκδώσει τη σχετική με την εκλογή αυτής της πρυτανείας διαπιστωτική απόφαση, φέρει σοβαρότατη ευθύνη για την στάση που θα υιοθετήσει, για το εάν για συγκυριακές πολιτικές σκοπιμότητες θα εθελοτυφλεί στα όσα έχουν διαπραχθεί ή εάν θα δώσει λύση επαναφέροντας τη στοιχειώδη νομιμότητα. Εάν επιλέξει τη συγκυριακή ενίσχυση-δικαίωση των υμετέρων πραξικοπηματικών αρχών, θα μεταθέσει το πρόβλημα στη χρονοβόρο διαδικασία του Συμβουλίου Επικρατείας, όπου η ακύρωση εκλογής θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη.

Η συντριπτική πλειονότητα των φοιτητών, αλλά και όλων των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας, σε μαζικότατες γενικές συνελεύσεις, με αποφάσεις συλλογικών οργάνων, έχει διατρανώσει επανειλημμένα την αντίθεσή της σε αυτές τις θεσμικές αλλαγές που στοχεύουν στην περαιτέρω υπαγωγή της επιστήμης και της παιδείας στο κεφάλαιο.

Χωρίς να αγνοούμε τη σημασία των θεσμικών διεκδικήσεων, δεν χρειάζεται να φετιχοποιούμε αυτό το πεδίο, οδηγούμενοι σε θεσμολαγνεία και στις συνακόλουθες αυταπάτες. Το σημαντικότερο δίδαγμα που θα καθορίσει την έκβαση και αυτής της κρίσης, είναι η αναγκαιότητα συλλογικού αγώνα εντός και εκτός του Ιδρύματος, σε πανελλαδική και διεθνή κλίμακα, για το μέτωπο παιδείας-εργασίας. Αγώνα κατά της συνταγματικής εκτροπής, και των συνακόλουθων κατά τόπους πραξικοπημάτων, εναντίον κάθε νυν αλλά και κάθε επίδοξου φαλκιδευτή των δικαιωμάτων της πανεπιστημιακής κοινότητας. Για επιστήμη και πανεπιστήμιο στην υπηρεσία των αναγκών της κοινωνίας και όχι του κεφαλαίου και των πολιτικών του υπάλληλων.