Για τον θρίαμβο της επανάστασης του Βιετνάμ και την διεθνιστική αλληλεγγύη.

[ΠΡΙΝ 8.5.2005]

Είναι ιδιαίτερα ευχάριστο το γεγονός ότι το ΠΡΙΝ (30/4/2005) αφιέρωσε ένα ωραίο δισέλιδο στην επαναστατική εποποιία του Βιετνάμ. Είναι απαραίτητο να καλλιεργείται η ιστορική μνήμη του αναστοχαστικά και κριτικά, ώστε οι αγώνες του μέλλοντος να εδράζονται στη γνώση των στιγμών της νίκης και της ήττας του επαναστατικού κινήματος.

Αναφερόμενος στις ομοιότητες και τις διαφορές της ιστορικής συγκυρίας της σημερινής ιρακινής αντίστασης με αυτήν της νίκης του Βιετνάμ, ο φίλτατος Γ. Παυλόπουλος επισημαίνει μεταξύ άλλων: «ενώ οι Βιετκόνγκ είχαν τουλάχιστον δύο μεγάλες «πηγές» από τις οποίες μπορούσαν να προμηθεύονται όπλα και να αντλούν, έστω και με το σταγονόμετρο, πολιτική στήριξη (ΕΣΣΔ και Κίνα), η ιρακινή αντίσταση είναι κυριολεκτικά περικυκλωμένη».

Είναι γεγονός ότι εκείνη την περίοδο, η διεθνιστική αλληλεγγύη στον αγώνα του λαού του Βιετνάμ ήταν πολύπλευρη και ποικιλόμορφη: από τα αριστερά και αντιπολεμικά κινήματα, από εθνικο-απελευθερωτικά κινήματα, από το κίνημα των αδεσμεύτων, και από τις χώρες των πρώιμων σοσιαλιστικών επαναστάσεων (κυρίως από ΕΣΣΔ, Κίνα και Λ.Δ. Κορέας) σε πολιτικό, διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο.

Μόνο από την ΕΣΣΔ, ο Λαϊκός Στρατός του Βιετνάμ παρέλαβε πάνω από 700 μαχητικά αεροσκάφη, 120 ελικόπτερα, 158 αντιαεροπορικές συστοιχίες πυραύλων με αντίστοιχα μέσα ηλεκτρονικού πολέμου, 2056 άρματα μάχης, 1708 τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού και πάνω από 7000 τηλεβόλα, χωρίς να υπολογίσει κανείς τον ελαφρύτερο οπλισμό, την διαρκή αναπλήρωση απωλειών, τον εφοδιασμό σε πυρομαχικά, κ.ο.κ. Στην εκπαίδευση των στρατιωτικών του Βιετνάμ, στην εγκατάσταση και στον χειρισμό των οπλικών συστημάτων, έλαβαν μέρος χιλιάδες σοβιετικοί στρατιωτικοί, πολλοί από τους οποίους έδωσαν τη ζωή τους στα πεδία των μαχών.

Σήμερα συνιστά χαρμόσυνη είδηση η κατάρριψη ενός ελικοπτέρου των κατακτητών με τα πενιχρά μέσα των απομονωμένων ηρωικών αγωνιστών του Ιράκ. Για να αναλογιστούμε την διαφορά, ενδεικτικά αναφέρω ότι σύμφωνα με τις βιετναμικές πηγές, έχουν καταρριφθεί πάνω από 4100 αμερικανικά αεροσκάφη και ελικόπτερα, ενώ κατά τα επίσημα στοιχεία των ΗΠΑ, κατερρίφθησαν 1095 αεροσκάφη και 11 ελικόπτερα. Δεδομένης της αναμενόμενης εκατέρωθεν μεροληπτικής στάσης των εμπόλεμων, οι αληθείς αεροπορικές απώλειες των εισβολέων ιμπεριαλιστών θα πρέπει να κυμαίνονται κοντά στον μέσο όρο των παραπάνω αριθμών. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός περί των στρατιωτικών τεχνικών για να αντιληφθεί το μέγεθος και το ποιόν του εξοπλισμού που προκάλεσε τέτοιες απώλειες...

Τα παραπάνω μαρτυρούν την κλίμακα της σύγκρουσης, το μεγαλείο της βιετναμικής επανάστασης, αλλά και το γεγονός ότι εκεί η σύγκρουση είχε εν πολλοίς και τον χαρακτήρα σύρραξης μεταξύ ΗΠΑ και δυνάμεων των πρώιμων σοσιαλιστικών επαναστάσεων (για τη θέση και τον ρόλο των πρώιμων επαναστάσεων βλ. Δ. Πατέλης «Παγκόσμια κεφαλαιοκρατία, ιμπεριαλισμός και πόλεμος. Ζητήματα θεωρητικής περιοδολόγησης», Μαρξιστική επιθεώρηση, τ. 8, 2004 και Βαζιούλιν Β. Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ. Ζητήματα θεωρίας και μεθοδολογίας. Ελληνικά Γράμματα, 2004).

Η αντιφατική πορεία των πρώιμων σοσιαλιστικών επαναστάσεων περιέπλεξε δραματικά και τις πρακτικές της διεθνιστικής αλληλεγγύης, η οποία εκφυλιζόταν συχνά σε γεωπολιτική. Ωστόσο, παρ’ όλες τις ενστάσεις και αμφιβολίες και τις διαθέσεις για «επανεγγραφή» της ιστορίας, τα στοιχεία μαρτυρούν ότι η στήριξη που παρείχαν οι τελευταίες στην βιετναμική επανάσταση απέχει μακράν του χαρακτηρισμού «με το σταγονόμετρο»…

Χανιά Τετάρτη 4/5/2005

Δημήτρης Πατέλης