Εκλογές και αριστερά εκτός θέματος...
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΤΕΛΗ*
αν. καθηγητή
Φιλοσοφίας στο Πολυτεχνείο Κρήτης, μέλους της συλλογικότητας αγώνα για την
Επαναστατική Ενοποίηση της ανθρωπότητας.
http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=429075
Οι κλιμακούμενες καταστροφικές συνέπειες της συστημικής κρίσης αλλά και της
διαχείρισής της από το καθεστώς του Ευρωατλαντικού Άξονα και από τα εγχώρια
οικονομικά και πολιτικά ερείσματά του, ωθούν σε απεγνωσμένη αναζήτηση
εναλλακτικής πορείας, διεξόδου με προοπτική για το λαό. Μήπως οι επικείμενες
εκλογικές αναμετρήσεις είναι ευκαιρία για λύση του δράματος;
Όσο πλησιάζουν οι εκλογές του Μαΐου του 2014, γίνεται φανερό ότι αυτές
είναι μάλλον εκτός θέματος: ως προς τα κατ' εξοχήν προβλήματα-διακυβεύματα που
τίθενται στο προσκήνιο, ως προς τις δυνάμεις που εμπλέκονται σε αυτές, ως προς
τις απαντήσεις και τις (στρατηγικές και τακτικές) λύσεις-προοπτικές που
προτείνονται, αλλά και ως προς τα μέσα και τους τρόπους επίλυσης των οξύτατων
προβλημάτων του λαού.
Η ηγετική ομάδα του πολυσυλλεκτικού μόρφωματος της αξιωματικής
αντιπολίτευσης (παρά, αλλά και χάριν της αριστερής του τάσης που επιτείνει τη
σύγχυση), σπεύδει λόγω και έργω να καταδείξει τη συστημική νομιμοφροσύνη της
έναντι του Ευρωατλαντικού Άξονα και των στρατηγικών επιλογών του (ευρωζώνη
και Ε.Ε.) κατεβαίνοντας ουσιαστικά με το
σύνθημα της Ν.Δ. του κ. Α. Σαμαρά το 2012: Επαναδιαπραγμάτευση! Η ηγεσία του
ΚΚΕ επιδίδεται σε γεροντικές ασκήσεις σεχταριστικής περιχαράκωσης συνοδευόμενες
από φραστική “επαναστατικότητα”, υπονομεύοντας πρακτικά κάθε μετωπική
προσπάθεια παρέμβασης στη συγκυρία και μεταθέτοντας τα πάντα πίσω από την
ονειρική “Λαϊκή εξουσία” της...
Παρά τις πολύμηνες προσπάθειες προγραμματικής σύγκλισης, η ομάδα εργασίας
που είχε ορισθεί από ευρεία σύσκεψη δυνάμεων και αγωνιστών, κατέληξε μεν στη
διατύπωση προσχεδίου κοινής πολιτικής δήλωσης για τη μετωπική πολιτική
συμπόρευση, αλλά τελικά, μετά από επιεικώς τραγελαφικούς
χειρισμούς κάποιων, οι δύο μαζικότεροι φορείς (ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Σχέδιο Β', με
διαφορετικό μερίδιο ευθυνών ο καθ' εις) κατάφεραν να εγκρίνουν διαφορετικές
(πανομοιότυπες) εκδοχές του ίδιου κειμένου...
Οι ηγεσίες των δυνάμεων της αριστεράς, σχεδόν στο σύνολό τους, απέδειξαν
για άλλη μια φορά την σχεδόν παντελή αναντιστοιχία τους με τα καθήκοντα της
εποχής και της συγκυρίας. Οι δυνάμεις του καθεστώτος βρίσκουν έτσι πεδίο
δράσης λαμπρόν, πρακτικά χωρίς υπολογίσιμες αντιστάσεις. Ως πότε; Όσο
δεν υπάρχει ένα συνειδητό υποκείμενο των από κάτω, συγκροτημένο σε μάχιμο κοινωνικοπολιτικό Μέτωπο, η μαύρη
δουλειά του καθεστώτος θα διεκπεραιώνεται αποτελεσματικά από τα γνωστού
αναστήματος υποκείμενα του καθεστώτος που μας κυβερνούν.
Όταν ο Λ. Αλτουσέρ αναφερόταν στην Ιστορία ως “διαδικασία χωρίς
υποκείμενο”, δεν θα μπορούσε να διανοηθεί τι παρωδία συνιστά αυτή η ρήση για
την τωρινή συγκυρία. Απόντος συνειδητού υποκειμένου των από κάτω, σε κρισιακές
συγκυρίες, το σύστημα κατακλύζει το κενό με ποικιλία ανερμάτιστων γελοίων
υποκειμένων, σε όλο το φάσμα της πολιτικής εκπροσώπησης: δεξιά και αριστερά...
Αυτή η γελοιότητα είναι που θρέφει εν πολλοίς και το φρικώδη εκφασισμό από τα
πάνω και από τα κάτω, σε διακρατικό, κρατικό και παρακρατικό επίπεδο. Η
φασιστική χούντα του Κιέβου, με την αμέριστη στήριξη ΗΠΑ και Ε.Ε., αποδεικνύει
ανάγλυφα αυτή τη ζοφερή τάση.
Οι αντικειμενικοί όροι αυτής της
εκφυλιστικής χρεοκοπίας, ουδόλως μειώνουν την ευθύνη των εμπλεκόμενων
υποκειμένων, ιδιαίτερα όταν τα τελευταία προβάλλουν αξιώσεις “πρωτοπορίας”.
Έτσι, η χρεοκοπία είναι συνυφασμένη με την αποστασία από τη βέλτιστη για την
εποχή και τη συγκυρία συγκρότηση του υποκειμένου. Μορφώματα και ηγετίσκοι
σπεύδουν με ιερουργική ευλάβεια να επιτελέσουν τα συστημικά εκλογικίστικα
παίγνιά τους, τσαλαπατώντας ανενδοίαστα τη βούληση της πλειοψηφίας των
αγωνιστών της αριστεράς και συνολικά του λαού για σύμπηξη μάχιμου
κοινωνικοπολιτικού μετώπου στη βάση προγραμματικών αρχών. Επιδεικνύουν ότι
είναι ικανοί να παίζουν εν ου παικτοίς, δείχνοντας στην πράξη ότι εξακολουθούν
να θεωρούν τον κόσμο της αριστεράς διαθέσιμο εκλογικό ποίμνιο, στα πλαίσια μιας
άθλιας λογικής τετελεσμένων: “Μέτωπο δεν κάνουμε! Έχουμε τα μαγαζάκια μας! Τι
θα κάνουν; Θα μας ψηφίσουν”... Και περιμένουν εναγωνίως να κάνουν εκ νέου
ταμείο για την τετριμμένη ματαιοδοξία τους την επομένη των εκλογών, οπότε
-πάντα κατά τα ειωθότα- όλοι θα “δικαιωθούν”, αναμετρώντας ψιχία παραπάνω
κουκιών (αν τυχόν και όπου αυτά προκύψουν), είτε “έχοντας περισώσει δυνάμεις σε
αντίξοες συνθήκες”... Ο κόσμος έχει απηυδήσει από όλο αυτό το θλιβερό στον
αναχρονισμό του πακέτο νοσηρότητας, αρχίζει να συσσωρεύει οργή και τιμωρητικές
διαθέσεις.
Ο κόσμος αυτός, προ αλλά κυρίως κατόπιν αυτών
των εκτός θέματος εκλογών, θα δρομολογήσει την προοπτική του μετωπικού αγώνα,
άσχετα με το εάν και κατά πόσο συνειδητοποιούν τη ζωτική σημασία του οι
δυνάμεις της χρεοκοπίας και της αποστασίας.
29.4.14
* Αν. καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πολυτεχνείο Κρήτης, μέλος της συλλογικότητας αγώνα για την Επαναστατική Ενοποίηση της ανθρωπότητας