Απάντηση στο πραξικόπημα: μέτωπο ανένδοτου αγώνα

Συντάκτης: 

Δ. Πατέλης*

Μετά την εξάμηνη «παρένθεση» προσδοκιών και «διαπραγματεύσεων», με το ιουλιανό ευρωατλαντικό πραξικόπημα ήλθε η ανώμαλη προσγείωση στη μνημονιακή «κανονικότητα». Οπως σε κάθε κρίσιμη καμπή των τελευταίων χρόνων, έτσι και τώρα, μετά το ξεπούλημα του λαϊκού «όχι» και το 3ο και φαρμακερό Μνημόνιο, υπάρχει μεγάλη σύγχυση σε όλο το πολιτικό φάσμα. Σύγχυση που επιτείνεται από την προπαγάνδα, τη χειραγώγηση και τη συνακόλουθη φλυαρία.

Η σύγχυση αίρεται αν τεθεί το ερώτημα: Ποιος ωφελείται με τη μία ή την άλλη τροπή των πραγμάτων, τίνος συμφέροντα εξυπηρετούνται; Γι' αυτό μεθοδεύονται εσπευσμένα χειρισμοί, πριν προλάβουν να μορφοποιηθούν ιδεολογικοπολιτικά, προγραμματικά και οργανωτικά οι λαϊκές διαθέσεις που σηματοδότησε το βροντερό «όχι» του δημοψηφίσματος.

Το μαύρο μέτωπο του «ναι σε όλα» επιδιώκει να εδραιώσει το πραξικόπημα και να αφομοιώσει τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. ως νέα συνιστώσα του μνημονιακού «ευρωπαϊκού τόξου», δημιουργώντας τετελεσμένα. Επιδιώκει με κάθε τρόπο να διασφαλίσει ότι στο εξής δεν θα τίθενται εν αμφιβόλω οι στρατηγικές επιλογές του καθεστώτος, δεν θα ζυμώνονται εναλλακτικές προοπτικές προς όφελος του εργαζόμενου λαού και δεν πρόκειται να συγκροτηθεί μάχιμο μέτωπο απέναντί του. Εξ ου και η εμμονή στις εξής κατευθύνσεις:

1. Συντονισμένη από προεδρικούς κύκλους, καθεστωτικά ζόμπι και ΜΜΕ προβοκατόρικη κατασυκοφάντηση κάθε εναλλακτικής διεξόδου ως «συνωμοτικού ριφιφί» των «συμμοριτών της δραχμής» είτε/και εκδοχής του Grexit βάσει σχεδίου Β. Σόιμπλε.

2. Κατασυκοφάντηση, αποτροπή και ακύρωση κάθε περαιτέρω πολιτικής και ιδιαίτερα κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης του λαϊκού «όχι» (συνέχεια και εμπέδωση του πραξικοπήματος σε επίπεδο προπαγανδιστικού πογκρόμ σε ΜΜΕ και μεθόδευση οργανωτικού πογκρόμ σε κομματικούς και κρατικούς μηχανισμούς). Μέρος αυτού του σχεδίου είναι και το ενδεχόμενο προκήρυξης εκλογών με λίστα το φθινόπωρο, ώστε να αποκλειστούν οι μη συμμορφούμενοι με το πραξικόπημα.

3. Ορκοι πίστης στις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου, με ή χωρίς επαναστατικό περιτύλιγμα (π.χ. επαναδιατύπωση του μεταφυσικού δόγματος συνάρτησης της εξόδου από ευρώ και Ε.Ε. με την επίτευξη του σοσιαλισμού από ηγεσία ΚΚΕ, δηλαδή ο σοσιαλισμός προβάλλεται ως προαπαιτούμενο και των μεταβατικών τακτικών στόχων σωτηρίας του λαού!).

4. Πάση θυσία αποτροπή της σύμπηξης κοινωνικού και ιδιαίτερα πολιτικού μετώπου διά φραστικών υπεκφυγών, ατέρμονων προαπαιτουμένων, επιτροπών...

Παρατηρείται μάλιστα μια ενδιαφέρουσα συνάρτηση: οι μεν πιστωτές «σωτήρες» επιβάλλουν άνωθεν και κατεπειγόντως πληθώρα προαπαιτουμένων για την 3η φάση της διακρατικής επιβολής καθεστώτος αποικίας χρέους, οι δε φορείς, από τους οποίους θα περίμενε κανείς να πρωτοστατήσουν στη σύμπηξη κοινωνικού και πολιτικού μετώπου των κάτω, προβάλλουν επίσης τόσα προαπαιτούμενα που ακυρώνουν εκ προοιμίου το μέτωπο. Τυχαίο;

Εν τω μεταξύ, η προπαγάνδα της συγκυβέρνησης αναφέρεται μεν σε κάποιο πραξικόπημα και εκβιασμό που υπέστη η ίδια και η χώρα, χωρίς να διευκρινίζει τι ακριβώς εννοεί. Είναι άραγε η ίδια θύμα έξωθεν πραξικοπήματος και ωμού εκβιασμού ή συνιστώσα-θύτης πλέον αυτής της πολιτικής; Και στις δύο περιπτώσεις, είναι λογικά, πρακτικά και ηθικά εντελώς ανεδαφική η αξίωση της στήριξης αυτής της πολιτικής από έναν λαό που μόλις έχει εκφράσει την ετυμηγορία του με το 61,3% του «όχι». Η προπαγάνδα αυτή δεν μπορεί να έχει προοπτική.

Εκ των πραγμάτων, η στήριξη του 3ου Μνημονίου θα απαιτεί όλο και πιο συστηματικά σύμπραξη με τις χρεοκοπημένες παραδοσιακές μνημονιακές δυνάμεις του καθεστώτος, περαιτέρω αυταρχικοποίηση της διακυβέρνησης και προληπτική κατασυκοφάντηση-δίωξη δυνάμεων που μπορούν να εκφράσουν και να προωθήσουν το «όχι» μέχρι το τέλος στη φυλακή του ευρώ, της Ε.Ε. και της αποικίας χρέους. Επομένως, είναι πλέον εντελώς παράλογη και άκρως επικίνδυνη κάθε αναφορά σε «στήριξη της κυβέρνησης» και σε πολιτική ενότητα με συνιστώσες του πραξικοπήματος.

Απαιτείται λοιπόν από τις συνεπέστερες αριστερές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ απόκρουση της κλιμάκωσης της εσωκομματικής φάσης του πραξικοπήματος, συντεταγμένη και γενναία διάσπαση, με καταγγελία του πραξικοπήματος, με τον βέλτιστο βαθμό προεργασίας και ζύμωσης των διακυβευμάτων μπροστά στον λαό, σε τίμια προγραμματική βάση-πλατφόρμα, με αξιοποίηση κάθε δυνατότητας δημόσιου διαλόγου και συλλογικών διαδικασιών.

Η άτακτη αδρανοποίηση (σε αναμονή «πιο ευνοϊκών συνθηκών παρέμβασης» εντός του κόμματος), φυγή και εκπαραθύρωση με όρους «κομματικής πειθαρχίας» από την όλο και πιο πραξικοπηματικά υπό διεθνή επιτήρηση-καθοδήγηση δρώσα ηγετική ομάδα θα υπονομεύσει τη γόνιμη συστράτευση στο μέτωπο του αγώνα. Είναι επιτακτική η ανάγκη συντεταγμένης συμπόρευσης με τις συνεπείς αριστερές δυνάμεις που θα αποχωρήσουν από τον εκφυλισμένο ΣΥΡΙΖΑ στη βάση του μετωπικού μεταβατικού προγράμματος (βλ. http://aristerisymporefsi.gr).

* αναπληρωτής καθηγητής Φιλοσοφίας Πολυτεχνείου Κρήτης